به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ متن سخنرانی وی را در ادامه می‌خوانید:
بسم الرب نور العظیم
آقا جان سلام علیکم
در ابتدای کلام بر روح بلند شهیدان راه علم و امنیت، شهید مصطفی احمدی روشن و شهید شاخص سال 96 بسیج دانشجویی مصطفی صدر زاده درود میفرستم و سلام گرم همه همسنگرانم در بسیج دانشجویی دانشگاه های کشور را به حضورتان تقدیم میکنم.
آقا جان
بعد از گذشت 38 سال از عمر بابرکت انقلاب اسلامی انقلابیون جوان مصمم تر از قبل به استمرار انقلاب می اندیشند و حفظ روحیه انقلابی را اصلی ترین وظیفه خود میدانند.با این وجود بعد از آزمون و خطای فراوان و تجربه عرصه های متفاوت سیاسی- اجتماعی فرزندان انقلابی شما به سه مانع اصلی جهت تحقق آرمان های انقلاب اسلامی برخورده اند.
مانع اول دشمنان 38 ساله انقلاب هستند که مدتهاست استراتژی تغییر ماهیت نظام و استحاله آن از درون را دنبال میکنند.
مانع دوم جریانات غیر انقلابی حاضر در مراکز تصمیم سازی و مدیریتی نظام هستند که گاه با نفاق و التقاط خود، گاه از سر غفلت و بی بصیرتی، گاه به جهت مبانی فکری غلط و گاه تحت تاثیر عوامل نفوذی در پازل ترسیم شده از سوی دشمن بازی میکنند.
فرزندان شما در برابر این دو جریان خطرناک بیکار ننشسته اند و با تمام توان در صف اول دفاع از ارزش های اصیل انقلاب اسلامی قد علم کرده اند. به همین منظور باز تعریف اهداف انقلاب ، اثبات کارآمدی نظام اسلامی در حوزه های مختلف و ارائه صحیح آن نزد افکار عمومی تحت عنوان جهاد روشنگری توسط "جریانی از جوانان مومن و انقلابی" در کشور پیگیری میشود ، که تلاش کرده شکل جدیدی از حضور انقلابیون جوان در فضای عمومی جامعه را به تصویر بکشد.
دانشجویان بسیجی خود را موظف کردند که با از میان بردن فاصله امروز میان اقشار دانشگاهی و مردم، فصل جدیدی از مطالبه گری تخصصی و راهبردی را آغاز کنند و اینبار قاطعانه تر از قبل زبان گویای مردم باشند .
به فرموده شما خرمشهرها پیش روست و ما نیز آماده فتح المبین ها هستیم و به عنوان دیدبانان انقلاب بر خود فرض کرده ایم که جریانات التقاطی، انحرافی و نفوذی را شناسایی کرده و پرچمدار پیاده سازی عدالت اجتماعی و مبارزه با مفاسد اقتصادی باشیم که اگر از آفت زدگی درونمان مراقبت کنیم دشمن کوچک تر از اینهاست که غلطی بکند.
الحمدلله که امروز فرزندان تازه نفس روح الله به خوبی مسیر مبارزه با دو مانع اول را یافته اند و با وجود تمامی کمبودها، روز به روز توفیقات بیشتری کسب میکنند اما جدای از دو مانعی که عرض شد ، عامل سومی در کار است که آسیب های بوجود آمده از ناحیه دو جریان بالا را تقویت میکند که در این دقایق کوتاه تلاش حقیر نیز تمرکز بر همین عامل سوم خواهد بود.
پدر عزیز و مهربان ما
به یاد داریم که فرموده بودید وضعیت عدالت در کشور راضی کننده نیست و دیگر زمان آزمون و خطا در پیاده سازی عدالت نیز گذشته است اما آغاز مسئله از آنجاست که در مسیر بررسی موارد فوق متوجه شدیم برای ریشه یابی چالش های پیش رو باید پا را فراتر از دولت و مجلس و قوای دیگر گذاشت و اندیشه کرد آیا ساختارهای موجود اساسا توان برآورده کردن نیازهای انقلاب را دارد؟
ابتدائا چند مثال خدمتتان عرض میکنم
1- مسئول یک نهاد نظارتی اعتراف می کند که فلان مدیر متخلف، نجومی بگیر با فشار مسئولان ارشد دولتی منصوب شده و یا اعلام میشود که، فلان مسئول عالی رتبه دولتی در مواجهه با اتهامات نزدیکانش تهدید کرده است که در صورت رسیدگی اعلام جنگ میکند. با شدت گرفتن این گونه اظهارات است که عملا فساد خاصیت ضد ارزش بودن خود را از دست میدهد و مردم به همزیستی مسالمت آمیز با مفسدین دعوت میشوند که علاوه بر کمرنگ کردن خدمات ارزنده قوه قضائیه ،این سوال ایجاد میشود که چرا این قوه در انجام رسالت خود کارآمد عمل نمیکند.
2- در حوزه شفافیت و پاسخگویی، ساز و کار مشخصی در لایه های کلان نظام دیده نشده و نقش فاعلی مردم در نظارت بر امور جاری کشور جدی گرفته نمیشود و اطلاعات زرد رسانه های معاند گاها برای افکار عمومی حکم کیمیا را پیدا میکند. در این میان هم برخی از آقایان اساسا خود را به هیچ کس و هیچ چیز پاسخگو ندانسته و به جای تواضع در برابر افکار عمومی میکروفن از دست خبرنگار میکشند.
عدم شفافیت اطلاعات جریان‌های سیاسی مانند فرآیندهای انتخابات، جلسات کمیسیون‌های مختلف و آرای نمایندگان مجلس زمینه لابی های نامناسب را بوجود آورده است که عملا شان خانه ملت را زیر سوال میبرد.. امروز بسیاری از کشورهای دنیا که اعتقاد به نقش آفرینی واقعی مردم هم ندارند برای اهداف باطل خود از این قاعده بهره برده و با استفاده از ایجاد انواع نظامات شفافیت از توان نظارتی مردم برای کنترل برخی مفاسدِ خارج از اراده حکومت و همچنین افزایش اثربخشی قوانین کمک میگیرند. مهمترین شفافیت‌ها در این حوزه، شفافیت حقوق و دارایی‌های مسئولان، شفافیت منابع انتخاباتی، شفافیت تصمیمات و آراء کمیسیون‌ها، شوراها و مجلس شورای اسلامی، شفافیت آراء قضات ودارای اولویت های جدی تری است.
3- در حوزه نظارت و قانون گذاری ، دچار چالش حضور ذینفعان هستیم. شرکت نفت با سهم حدود 5/14 درصدی از فروش نفت خام چه انگیزه ای برای کاهش خام فروشی دارد؟ مدیران بانک مرکزی که خود محصول سیستم بانکی هستند به چه دلیل باید با محدود سازی بانک ها موافقت کنند؟ وقتی نظارت در نظام بهداشت و درمان به صورت صنفی اتفاق میفتد ، چه جای امید به احقاق حقوق بیماران خواهد بود؟در حالی که در برخی کشورها حتی کارمندان اداره مالیات تا سالها بعد از خدمت اجازه حضور مستقل درفضای کسب و کار اقتصادی را ندارند، برخی مدیران و وزرای محترم حتی در حین وزارت ، فعالیت های تجاری و حضور در عرصه واردات و میدان دادن به شرکت های خارجی را رها نمیکنند چگونه ما انتظار داریم که خروجی این فضای کاسب کارانه تحقق اقتصاد مقاومتی و توجه به تولید داخلی باشد؟
4- شیوه تخصیص بودجه، گاها دستخوش مسائل سیاسی و جناحی شده و نهادهایی مانند صداو سیما و.. را مجبور به محافظه کاری میکنند. فضای ترس و محافظه کاری در برخی از نهاد های کشور ناشی از همان عدم شفافیت و نبود اهرم های مشخص نظارتی جهت حراست از استقلال این نهادهاست، دور و تسلسل در قوانین اداری و وجود مراحل تزاحمی و گاها بی معنا، فضای سنگین و راکدی را در انجام پروژه های فنی در کشور بوجود آورده است. به دلیل همین ایراد ساختاری حجم ورودی پرونده ها به دادگاه های حقوقی خصوصا در مسائل دولتی بالا رفته ( که عموما نتیجه مشخصی هم ندارند) و ساختارها جوری تعریف شده که گویا مرجع قضایی از افزایش بی رویه پرونده ها استقبال میکند.
5- شورای عالی انقلاب فرهنگی با ترکیبی از اعضای حقیقی و حقوقی که به تناسبت تغییر دولت ها، مناسبات خود را نیز تغییر میدهد. رویه مشخصی در راه اعتلای فرهنگی دانشگاه ها در پیش نمی گیرد و گاه در حراست از قوانین مصرح خود عاجز است.در حوزه همین سند2030 مدتها مطالبه جنبش دانشجویی و روشنگری های متفکرین متعهد، هیچکدام از ارگانهای ذیربط را به تحرک جدی وادار نکرد و شاید چنانچه حضرتعالی ورود نمی کردید،قضیه همچنان مسکوت مانده بود. این عدم اثرگذاری جدی شامل برخی ساختارهای دیگر مانند شورای عالی فضای مجازی نیز شده است. پیرو مسئله بالا عرض میکنم اخیرا محرمانه بودن روند تصویب برخی لوایح و قوانین که غالبا با اصول بدیهی نظام و اسناد بالادستی کشور در تعارض است شدت گرفته است و به نظر میرسد حتی مطالبه گری فعال در این زمینه کارآمد عمل نمیکند و گاها موجبات دلسردی جوانان انقلابی را فراهم میکند. حتی در مواردی مانند ipc، fatf علیرغم ورود همه جانبه و مجدانه دانشجویان انقلابی و حتی شخص حضرتعالی، نهایتا گزارش شفافی از فرجام اینگونه موارد در اختیار افکار عمومی قرار نمیگیرد .سوال اینجاست که چه شیوه ای از مواجهه در برخورد با این موارد که کم هم نیست باید در دستور کار قرار بگیرد؟
آقا جان میتوان بسیاری از این موارد را مثال زد که مشکل اصلی نه در افراد و سلیقه های سیاسی که اساسا در ساختارهاست. در کنار لزوم حضور عناصر متقی و متعهد، که امری ضروری است، خود ساختار ها نیز دارای هویت هستند. به نظر میرسد مانع سومی که در راه تحقق آرمان های انقلاب بر سر راه جوانان انقلابی قرار گرفته است خود ساختارهایی است که در حال حاضر در کشور حاکم هستند .بعد از گذشت 40سال از انقلاب اسلامی و با شروع فصل جدیدی از معادلات، این بازنگری در برخی ساختارهای کشور امری واجب به نظر میرسد که انجام آن نظام را هم در برابر دشمنان خارجی و هم بد اندیشان داخلی بیمه خواهد کرد و تا زمانی که این مهم انجام نشود بسیاری از اقدامات اصلاحی تنها بخشی از ساقه و برگ مشکل را قطع کرده و ریشه مسائل دست نخورده باقی خواهد ماند
عرایضم را حول یک سوال اصلی جمع بندی میکنم:
1- با توجه به مجموع عرایض بالا،.سوال جدی آنست که آیا ساختارهای موجود حقیقتا میتواند موانع را برطرف کند و ایراد تنها از شیوه اجراست، یا علاوه بر نظارت و مطالبه از فضای فعلی، اساسا شایسته است توجه جدی تری بر نظام سازی جدیدی صورت بگیرد و نظریه پردازی ها و امور پژوهشی بر این نقطه متمرکز شوند و به نظر شما عدم وجود ساختارهای صحیح چه میزان در چالش های فعلی کشور موثر است؟
2- اما یک گلایه . شاهد رسم نامبارکی هستیم که برخی آقایان چه در دانشگاه ها و چه در سطوح عالی مسئولان کشور در قامت یک اپوزیسیون ظاهر شده و برای کسب کف و سوت عده ای هر اتهامی را روانه نظام اسلامی میکنند. آقایان اینجا جمهوری اسلامی است. اینجا زادگاه انقلاب خمینی است. این چه بدعت ناپسندی است که بر کرسی های نظام تکیه بزنیم و به نحوی صحبت کنیم که روی هرچه ضد انقلاب است را سفید کنیم. این ادبیات و گفتمان را از کجا آورده اید.؟ آقایان اگر قانون اساسی کشور و اصول بدیهی نظام را قبول ندارند زحمت بکشند به همان نظریه پردازی مشغول باشند و کرسی های اجرایی این نظام مقدس را واگذار کنند یا اگر اهل بحث و نظر هستند به دانشگاه ها بیایند تا جوانان انقلابی پاسخشان را بدهند. اما در کرسی مسئولیت این حالت عوام فریبانه را تمام کنند و وقت نظام را حیف افاضات خودشان نکنند که جوانان انقلابی این حرمت شکنی ها را بیش از این برنخواهند تابید.
آقا جان در ایام سالگرد عروج پیر جمارانمان هستیم، در انتها همه آنچه از شوق انقلاب در سینه داریم را متوجه سخنان آسمانی حضرت روح الله میکنم:
ما هنوز در قدم‌هاى اول مبارزه جهانى خود علیه غرب و شرقیم. مگر بیش از این است که ما ظاهراً از جهانخواران شکست مىخوریم و نابود مىشویم؟ مگر بیش از این است که ما را در دنیا به خشونت و تحجر معرفى مىکنند؟ مگر بیش از این است که با نفوذ ایادى قاتل و منحرف خود در محافل و منازل، عزت اسلام و مسلمین را پایکوب مىکنند؟ مگر بیش از این است که فرزندان عزیز اسلام ناب در سراسر جهان بر چوبه هاى دار مىروند؟ مگر بیش از این است که زنان و فرزندان خردسال حزب اللّه در جهان به اسارت گرفته مىشوند؟ بگذار دنیاى پست مادیت با ما چنین کند ولى ما به وظیفه اسلامى خود عمل کنیم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
